Door haar specifieke trainingsmethode is Taijiquan geschikt als een fysieke zelfverdedigngskunst voor mensen die niet noodzakelijk over een grote lichaamskracht beschikken.
Meer info over de verschillende aspecten die voor een goede 'zelfverdediging' nodig zijn vind je op deze externe link.
De sanshou die wij beoefenen is dus eerder naar zelfverdedging dan naar competitie gericht.
Het inoefenen van afzonderlijke technieken versus inoefenen principes
Vele taiji leraren volgen de methode dat er in taiji geen technieken zijn maar vooral principes worden geoefend. Aparte technieken oefenen wordt dan eerder met de externe stijlen geassocieerd. De interne stijlen oefenen volgens hen anders. Onderzoek wijst echter uit dat die methode voor de meeste mensen niet werkt en dat om een beweging/toepassing onder grote druk uit te kunnen oefenen men deze oa vele malen moet oefenen met een partner.
Op een gevorderd niveau van beoefening kan men evoluren naar geen vorm en alleen principes.
Onze technieken worden direct afgeleid uit de taiji-vormen. We leren ons daarnaast correct verplaatsen iets wat in de vorm, die eigenlijk heel statisch is, bijna niet wordt geoefend. De vorm kan dus oa als referentie dienen om de verschillende toepassingen te onthouden.
De taijivormen kunnen ook gezien worden als een encyclopedie van zelfverdedigingstechnieken.
San shou vrije drills
In de hierboven genoemde san shou-oefeningen starten we altijd vanuit een vaste structuur. Een duidelijke afgesproken aanval gevolgd door een duidelijk antwoord. Door middel van verschillende drills bouwen we op naar vrij vechten. We bouwen de intensiteit op en werken uiteindelijk toe naar sparren met beschermingsmateriaal. Alles komt nu samen: onze basis- en vorm-training, en de principes en die we in tui shou hebben ontwikkeld. Deze oefening leunt het dichtst aan bij de realiteit van een echt gevecht. We leren hier welke technieken wel of niet werken als we onder druk staan. Naarmate we langer oefenen wordt onze vaardigheid groter.
